Mojito to tradycyjny, kubański koktajl przyrządzany z 5 składników: białego rumu, cukru trzcinowego, soku z limonki, wody sodowej i mięty. Oryginalna, kubańska receptura zwiera yerba buena, odmianę mięty bardzo popularną na wyspie. Kombinację słodkości, orzeźwiającego cytrusu i chłodzącej mięty dopełnia mocne uderzenie rumu, czyniąc ten drink jednym z najpopularniejszych koktajli alkoholowych lata. Przy przyrządzaniu ulubionego drinka Ernesta Hemngway’a należy uważać, aby nie porwać listków mięty – mają być one tylko pogniecione na tyle, aby mogły wydzielić się z nich olejki eteryczne. Istnieje bardzo wiele wariacji tego drinka, np. Greckie Mojito zawierające Metaxę zamiast rumu, Meksykańskie Mojito wymieniające rum na tequillę, Królewskie Mojito uzupełnione nie wodą sodową, a szampanem, a nawet bezalkoholowe, czyli tzw. Dziewicze Mojito.

Martini to koktajl z ginu i wermutu, czyli aromatyzowanego wina, przybrany oliwką lub twistem skórki z cytryny. Drink ten, zgodnie z modą zapoczątkowaną przez filmowego Jamesa Bonda, serwuje się uprzednio wstrząśnięty w shakerze, a nie zmieszany. Składniki koktajlu można także wlać bezpośrednio na kostki lodu – powstaje wówczas wersja on the rocks, czyli Martini na skałach, którą serwuje się w staromodnej, niskiej szklance o grubym dnie, zwanej tumbler. Jeszcze inną wariacją tego koktajlu jest brudne Martini, gdzie obok podstawowych składników dodaje się również solankę lub sok z oliwek.

Caipirinha to narodowy drink Brazylijczyków. Przyrządza się go z cachaça, likieru ze sfermentowanej trzciny cukrowej i limonki. Podobno wywodzi się  z napoju, który pito w czasie objawów grypy, choć ta pierwotna mikstura zawierała rum zamiast cachaça i czosnek. Caipirinhę powinno serwować się w niskiej szklance o grubym dnie, przybranej kawałkiem limonki. Przy przyrządzaniu tego drinka należy zachować odpowiednią kolejność dodawania jego składników: najpierw kawałki limonki wraz ze skórką należy rozgnieść z cukrem na dnie szklanki, następnie dodać kostki lodu i dopiero na końcu wlać na nie cachaça.

Piña Colada, która po hiszpańsku znaczy wyciśnięty ananas, jest bardzo słodkim, opartym na rumie drinku, którego pozostałe składniki stanowią mleczko kokosowe i sok z ananasa. Koktajl ten zazwyczaj podaje się wstrząśnięty z pokruszonym lodem, w specjalnej, pękatej szklance na nóżce zwanej Poco Grande, udekorowanej kawałkiem świeżego ananasa i wisienką maraską. Piña Colada jest od ponad  trzydziestu lat oficjalnym napojem Puerto Rico i jednym z najbardziej ulubionych drinków kobiet.

W  środku listy najlepszych drinków znajduje się Margarita. To drink meksykański z tequilli zmieszanej z Cointreau, Triple sec lub innym likierem z gorzkich pomarańczy oraz soku z limonki lub cytryny. Serwowany zazwyczaj w specjalnych szklankach z dodatkowym brzuszkiem, których brzegi obtacza się w soli i dekoruje kawałkiem limonki. Margaritę można serwować w trzech wersjach – zmieszaną z lodem, zmiksowaną z lodem oraz w ogóle bez lodu.

Krwawa Mary nie bez przyczyny nazywana jest najbardziej złożonym drinkiem świata – przygotowuje się ją z wielu składników, gdzie poza podstawowymi wódką i gęstym sokiem pomidorowym są również liczne przyprawy i dodatki takie jak sos Worcester, sos Tabasco, bulion, chrzan, seler, oliwa, sól, pieprz, sok z cytryny i inne. Uważa się, że koktajl ten pomaga w leczeniu kaca, chociaż w praktyce tylko maskuje jego objawy. W związku z mnogością przypraw i opcjonalnych składników, wielu barmanów ma swoją własną, unikalną recepturę na przygotowanie tego drinka. Bloody Mary najczęściej serwuje się w wysokiej szklance, przybraną kawałkiem selera.

Drink Tequilla Sunrise można przyrządzać według dwóch receptur. Pierwsza z nich, oryginalna, zawiera tequillę, crème de cassis, czyli likier z czarnych porzeczek, sok z limonki i wodę sodową. Druga wersja tego koktajlu, ta znacznie dzisiaj popularniejsza, powstała ok. 30 lat po swojej poprzedniczce i zawiera tylko trzy składniki: tequillę, sok pomarańczowy i grenadynę. Gęstsze składniki drinka, cassis czy grenadyna, opadają na dno i tworzą kolorystyczne przejścia przywodzące na myśl niebo o wschodzie słońca, czyli po angielsku sunrise. Koktajl ten najładniej prezentuje się w szklance na nóżce, jednak prawidłowo serwować powinno się go w wysokiej szklance o płaskim dnie, udekorowanej kawałkiem pomarańczy i kandyzowaną wisienką.

Cosmopolitan, znany także jako Cosmo, to koktajl z wódki, Triple Sec, soku żurawinowego i świeżo wyciśniętego soku z limonki. Serwuje się go w szklankach do Martini z dekoracyjnie skręconą skórką cytryny lub kawałkiem limonki na brzegu, chociaż tradycyjnie drink ten powinien ozdabiać dryfujący kawałek pomarańczy. Popularnym błędem przy serwowaniu Cosmo jest podawanie go z kandyzowaną wiśnią, która zaburza smak koktajlu. Cosmopolitan po raz pierwszy został przyrządzony w latach 70tych ub. wieku, a zyskał znacznie na popularności w ubiegłej dekadzie, gdy za sprawą serialu Seks w wielkim mieście stał się ulubionym drinkiem kobiet lubiących clubbing i imprezy w stylu glamour.

Cuba Libre, czyli Wolna Kuba, to mało skomplikowany drink z coli, limonki i białego rumu. W krajach anglojęzycznych nazywa się go po prostu rumem z colą, a sok z limonki jest wtedy opcjonalnym składnikiem. Coca-cola została sprowadzona na Kubę przez amerykańskich żołnierzy i to właśnie jednemu z nich przypisuje się stworzenie koktajlu Cuba Libre. Choć drink ten po raz pierwszy został wypity w pewnym hawańskim barze, szybko zyskał popularność także w Stanach Zjednoczonych, a przyczyniły się do tego bardzo niskie ówcześnie ceny zarówno rumu jak i Coli. Cuba Libre serwowany powinien być zawsze on the rocks, w niskiej szklance przybranej kawałkiem limonki lub ananasa.

Ranking najlepszych drinków zamyka koktajl Manhattan przyrządzany jest z whisky lub burbonu, słodkiego wermutu i gorzkiej wódki. Serwuje się go w szklance koktajlowej udekorowany kandyzowaną wisienką wraz z ogonkiem. Popularna anegdota na temat jego powstania wiąże się z bankietem zorganizowanym w nowojorskim Manhattan Club przez matkę Winstona Churchilla. Sukces przyjęcia zapoczątkował modę na serwowany w jego czasie drink – przy zamawianiu tego koktajlu odnoszono się do miejsca, w którym go spróbowano, i stąd właśnie wzięła się jego nazwa.