Ta piękna wyspa we Włoszech, umiejscowiona na Lagunie Weneckiej, jest jedną z najbardziej przerażających atrakcji turystycznych świata. To właśnie tam, podczas epidemii dżumy, jaka nawiedziła Wenecję najpierw w XIV, a później w XVII w.,  przywożono statkami osoby w ostatnim stadium choroby, a następnie palono ich żywcem. Według szacunków, w taki sposób życie straciło ok. 160 tysięcy osób., których duchy, według lokalnych opowieści, powracały zza światów aby nawiedzać wyspę.  W 1922r. na Povegli otworzono szpital psychiatryczny, w którym jeden z doktorów przeprowadzał okrutne lobotomie na swoich pacjentach. Doktor ten uskarżał się ponoć na nękające go zjawiska paranormalne – aby zadać im koniec, doktor popełnił samobójstwo rzucając się z wieży szpitalnej.  Aktualnie wyspa jest niezamieszkana, niewielu też jest turystów na tyle odważnych, aby ją odwiedzić. Niedawno grupa inwestorów próbowała odnowić tamtejszy szpital, jednak szybko zrezygnowała z nieznanych powodów. Mówiono, iż odwiodły ich od tego złe duchy. Poveglia wiele razy była odwiedzana przez ekipy telewizyjne kręcące programy o zjawiskach paranormalnych, którym nie raz udało im się zarejestrować kamerami niewytłumaczalne zdarzenia. Nie bez powodu więc nazywa się Poveglię najbardziej nawiedzonym miejscem na świecie. Co ciekawe, obecnie wyspa wystawiona jest na sprzedaż – ciekawe, czy kiedykolwiek znajdzie się na nią chętny nabywca.

Znajdująca się ok. 100 km od Londynu wyspa w kształcie diamentu słynie z pięknych plaż, malowniczych wiosek i niezliczonej ilości… duchów.  Wight to bez wątpienia najbardziej nawiedzone miejsce Wielkiej Brytanii  – na  plażach jej zachodniego wybrzeża podobno widuje się duchy topielców, marynarzy i piratów. W jednej z tamtejszych gospód, Castle Inn, ponoć często pojawiają się zjawy rycerza, stajennego, a nawet kota; hotel Priory Bay nawiedzony jest przez ducha uroczej małej dziewczynki i jej ukochanego psa; ruiny Knighton Gorges podobno co roku, w noc sylwestrową, przyjmują swoją dawną formę wspaniałej posiadłości, a z jej wnętrza dobiegają dźwięki bawiących się tam gości; ogród botaniczny Ventnor nachodzą duchy pacjentów i pielęgniarek szpitala, który kiedyś znajdował się w tym samym miejscu.  I można by tak wymieniać w nieskończoność, bo nawiedzonych miejsc, które co roku odwiedzają rzesze poszukiwaczy duchów z całego świata, znajduje się w Wight bez liku.

Wyspa Lalek znajduje się w Meksyku, na mokradłach Xochimilco. Umiejscowiona jest dokładnie w centrum jeziora Teshuilo i otoczona labiryntem kanałów. W latach 50tych ubiegłego wieku, niejaki Don Julian Santana Barrera postanowił przenieść się na wyspę i zostać jej pierwszym i jedynym wówczas mieszkańcem. Pewnego dnia, w jednym z pobliskich kanałów, Don Julian odnalazł ciało dziewczynki oraz unoszącą się obok niego na wodzie lalkę. Mężczyzna, chcąc okazać szacunek dziewczynce,  zawiesił lalkę na pobliskim drzewie. Od tej chwili na wyspie dało się słyszeć dziwne szepty, kroki i szlochanie. Kierowany strachem, Don Julian przez następne 50 lat swojego życia kontynuował zawieszanie lalek na drzewach całej wyspy – miał nadzieję, że dzięki temu uspokoi ducha dziewczynki, który według niego był źródłem wszystkich przerażających dźwięków rozchodzących się po wyspie.  Po śmierci Don Juliana Santana Barrera w 2001 r. (jego ciało zostało odnalezione dokładnie w tym samym miejscu, w którym blisko 60 lat wcześniej  dryfowało ciało dziewczynki) wyspa stała się popularnym miejscem wśród turystów zainteresowanych zjawiskami paranormalnymi.

Japońska wyspa Okinawa położona jest między wybrzeżem Japonii, Chin i Tajwanu.  Podobnie jak na brytyjskiej wyspie Wight, i na Okinawie wiele miejsc uważa się za nawiedzone. Jednym z najsłynniejszych przykładów jest mały domek znajdujący się na obrzeżach bazy lotniczej Kadena. Nikt nie wie napewno, dlaczego duchy nawiedzają ów dom, bo teorie na ten temat są dwie – według pierwszej z nich pewien oficer pobił tam na śmierć swoją żonę, a według drugiej ojczym miał tam zadźgać swoją pasierbicę nożem. Inne nie mniej straszne miejsca na terenie bazy lotniczej to blok  numer 404 oraz pobliskie pole golfowe. Najbardziej przerażającą okolicą na wyspie wydaje się być jednak tzw. “klif samobójców”, z którego skacząc popełniło samobójstwo 17 uczennic liceum, a pod koniec II Wojny Światowej blisko 40,000 żołnierzy odebrało sobie tam życie z obawy przed więzieniem i torturami lub by uniknąć splamienia honoru.  Obecnie mieszkańcy wyspy ponoć nierzadko mają okazję zaobserwować rzucające się z klifu duchy. Inną mrożącą krew w żyłach historią, która miała wydarzyć się na Okinawie, jest relacja pewnego taksówkarza, który odwoził do domu matkę z dzieckiem. Dotarłszy na miejsce kobieta oznajmiła, że musi wejść do domu aby przynieść należność za kurs. Gdy długo nie wracała, taksówkarz sam zapukał do jej drzwi. Otworzył mu mężczyzna, który powiedział, iż jego żona i dziecko nie żyją już od kilkunastu lat. Więcej przerażających opowieści o tamtejszych zjawiskach paranormalnych można przeczytać w książce „Duchy Okinawy” napisanej przez Jayne A. Hitchcock, która w latach 90-tych przez jakiś czas zamieszkiwała na wyspie.

Ta maleńka wysepka należąca do Australii, a kiedyś będąca brytyjską kolonią, uważana jest za najbardziej nawiedzone miejsce Pacyfiku. Niegdyś znajdowało się tam więzienie, do którego Brytyjczycy wysyłali najgroźniejszych przestępców. Warunki panujące w zakładzie karnym były podobno tak złe, że zesłani tam woleli popełnić samobójstwo, niż odsiadywać tam wyrok. Bezwzględność i samowola strażników więziennych doprowadziły do tego, że w XIX wieku wyspę zaczęto określać mianem “piekła na ziemi”. Zakład karny nie był jednak jedynym przerażającym miejscem na wyspie – oprócz niego znajdował się tam również szpital, w którym podobno przeprowadzane były niezwykle okrutne eksperymenty medyczne. Obecnie aż połowa współczesnych mieszkańców Norfolk przyznaje, że widziała lub słyszała na wyspie duchy. Nawet Colleen McCullough, uznany naukowiec z wydziału medycznego Uniwersytetu Yale i jednocześnie najbardziej rozpoznawalny mieszkaniec wyspy wyznał, że doświadczył wielu paranormalnych zjawisk w swojej rodzinnej miejscowości.