Nawet w czasach starożytnych ludzie wiedzieli, jak wykonywać wypełnienia i protezy dentystyczne. Ludzki ząb został znaleziony we Włoszech z oznakami pracy stomatologicznej, zdeterminowany na około 14 000 lat. Niektóre starożytne metody były dość niezwykłe. Firma Avicenna zaleciła palenie pacjenta z płonącą mieszanką tłuszczu koziego, lędźwi i cebuli w ramach leczenia stomatologicznego. Pliniusz Starszy uważał, że jedynym sposobem na pozbycie się bólu zęba było złapanie ropuchy o północy, plucia w jego usta i powiedzenie specjalnych "uleczających” słów.

W starożytnych Indiach wiedzieli, jak zmienić pozycję płodu w macicy. A w niektórych afrykańskich plemionach uzdrowiciele byli w stanie wykonać cięcia cesarskie za pomocą ich prymitywnych instrumentów.
W okresie średniowiecza większość starożytnej wiedzy została utracona ze względu na wpływ kościoła. Położnictwo było słabo rozwinięte, a wiele kobiet i ich noworodków zmarło podczas porodu.

Nasi przodkowie osiągnęli świetne wyniki w chirurgii. W starożytnej Mezopotamii lekarze stosowali alkohol i opium, aby pomóc pacjentom odczuwać ból.
W starożytnym Egipcie przygotowali ekstrakty z owoców mandragory. W Indiach i Chinach jako środki znieczulające stosowano jałowiec, konopie indyjskie i akonit. Trudno powiedzieć, czy były skuteczne.

W czasach Hipokratesa (460-370 p.n.e.) ludzie wierzyli, że epilepsja była spowodowana wolą Boga. Byli przekonany, że przyczyną tej choroby jest wiatr, zimno i słońce. W średniowieczu ludzie z epilepsją byli uważani za opętanych przez demony i byli traktowani modlitwami i wodą święconą.
Starożytni lekarze leczyli cukrzycę za pomocą ćwiczeń fizycznych i leczniczych ziół, ale nie przynosiło to żadnych pozytywnych rezultatów, a pacjenci zwykle umierali.

Bloodletting był bardzo popularny w Indiach i krajach arabskich i był nawet wspomniany w dokumentach ze starożytnej Grecji i Egiptu. Uważano, że krew zawierała „złe humory”, które musiały zostać wypuszczone, aby wyleczyć pacjenta. W okresie średniowiecza fryzjerzy zajmowali się upuszczaniem krwi. Było to popularne aż do XIX wieku.

Przed antybiotykami ludzie próbowali zwalczać infekcje za pomocą środków na bazie trucizn roślinnych i jadowitych żmii. Współcześni naukowcy doszli do wniosku, że przyczyną ich działania antybakteryjnego były małe białka zwane dezintegracjami. W starożytnym Egipcie używali marihuany, opium i lnu. W średniowieczu lekarze dodawali suszone węże i skorpiony do swoich mikstur.

Bóle głowy, epilepsja i inne zaburzenia psychiczne były leczone drastycznymi środkami: lekarze wiercili dziury w czaszce pacjenta. Trepanacja jest najstarszą operacją chirurgiczną. Dowód stwierdzono także w ludzkich pozostałościach z epoki neolitu. Metoda ta była bardzo popularna w starożytnych cywilizacjach amerykańskich, a także w epoce renesansu.

Problemy z trawieniem, senność, skurcze żołądka i pasożyty były traktowane lewatywą dymem tytoniowym, metodą przyjętą od Indian północnoamerykańskich.