Jechałam pociągiem, który miał prawie identyczny wzór na obiciach foteli co moja bluzka. Rozbawiło mnie to, ale na kolejnej stacji wsiadła matka z małym chłopcem, który zapytał czy ja się próbuję ukryć dlatego, że jestem tak brzydka.

Do mieszkania obok wprowadziła się młoda parka. Sympatyczni, parę razy pogadaliśmy, raz nawet wpadli do nas na kawę. Przyszli kiedyś i zaczęli opowiadać o imprezie, którą planują. Z radością podziękowaliśmy za zaproszenie i wtedy nastała bardzo długa, niezręczna cisza. Oni nas nie zapraszali… oni nas jedynie uprzedzali, że może być głośno! Dodali jeszcze przepraszającym tonem, że nie będzie nikogo z naszego pokolenia. Nigdy wcześniej nie poczułam się taka stara.