Wpadłem tylko po dokumenty do biura. Takiej ciszy i pustki nigdy tam nie widziałem. Byłem kompletnie sam, bo wszyscy pracują z domu. Zacząłem rzucać papierowymi kulkami do kosza na korytarzu i szło mi na tyle dobrze, że odważyłem się rzucić również ogryzkiem po jabłku. Wymierzyłem i rzuciłem. Trajektoria była idealna, nie było szans żebym spudłował… i wtedy w drzwiach stanęła moja szefowa. Ogryzek trafił jej idealnie w dekolt.

Pracuję w złotych łukach (McDonald’s). Sprzątałam stoliki i jakaś pani poprosiła mnie, żebym przetarła pod ich stolikiem, bo ktoś zostawił straszny syf. Zrobiłam to, ale zamiast podziękowania jej 3-4 letni synek zrzucił na podłogę parę frytek i powiedział: „Wciąż jest brudno”! Jego mamuśka roześmiała się i najwyraźniej dumna z niego zapytała mnie, czyż malec nie ma predyspozycji do bycia prezesem. Autentycznie przerażają mnie tacy rodzice – strach pomyśleć co z tych dzieciaków wyrośnie.

Przyszła do mnie w niezapowiedzianych odwiedzinach kumpela. Akurat miałam zdalne spotkanie w pracy, więc powiedziałam jej, że jeśli jest głodna niech się częstuje czym chce, a ja do niej dołączę za 20-30 minut. Na przywitanie pochwaliła moje ciasto. Z przerażeniem pobiegłam do lodówki, a tam faktycznie wykrojony jeden kawałek z wielkiego minionkowego tortu. Nawet wielki napis „Staś ma już 3 lata” jej nie odstraszył.