Mam taką nietypową przypadłość – w nagłych stresujących sytuacjach robi mi się słabo i często mdleję. Mamy trzyletniego synka, którego ulubioną zabawą jest straszenie wszystkich naokoło. Tłumaczę mu, proszę i grożę, ale nic to nie daje – przynajmniej raz dziennie tracę przy nim ostatnio przytomność.

Pierwszy raz w życiu miałem koszmar, przez który obudziłem się doszczętnie przerażony i zlany potem. Śniło mi się moje nadchodzące za parę dni wesele. Wszyscy mi gratulowali, a mi w głowie pulsowała tylko jedna myśl „Dlaczego to zrobiłem”?!

Dzisiaj rano mój mąż po przebudzeniu powiedział do mnie „Dzień dobry, piękności moje”. Byłam wniebowzięta, bo ostatnio nie układało się najlepiej między nami i nie mówił tak do mnie przez całe miesiące. Czar prysł, kiedy zrozumiałam, że nie powiedział tego do mnie, tylko do naszego żółwia.